ఎన్నాళ్ళు నువ్వు లేని ఈ ఒంటరి పయనం ?

నీ జ్ఞాపకాల తీరంలో నీ అనుభూతుల తెన్నెలలో కూర్చున్నాను ఒంటరిగా
నీ తోడు లేని నా పాదాలు తాకి వెనక్కిపోతున్నాయి ఆ కెరటాలు మౌనంగా
నీ కోసం నాలో రగిలే విరహ ఆవిరిని చల్లచలేక
మారుతున్నాయి ఆ శీతల పవనాలు వెచ్చగా
నా హృదయఘోషకి దిగ్భాంతి చెంది చూస్తుంది సాగరం వింతగా
నా మనసు లోని నీ తలపుల వెల్లువ ప్రోగింది కన్నీరుగా
శాంతించింది నా హృదయం నువ్వు పంపిన ఓదార్పు చిరుజల్లు తాకగా
ఇలా నీ ఓదార్పుతో నేను ప్రతిరోజు గడుపుతున్నా?
ఎన్నాళ్ళు నువ్వు లేని ఈ ఒంటరి పయనం ?

అంకితామిస్తాను ఎన్ని జన్మలకైనా నా జీవిత గ్రంధం

నన్ను చేరితే నీ అదేలసవ్వడి లో ఓ రాగం
నా మనసులో విరిసే ఆలనాటి బృందవనం
నన్ను తాకితే నీ కన్నుబోమ్మల విల్లు నుండి ఓ బాణం
ఆనంద డోలికాలు ఊగే నా హృదయం
నన్ను తాకితే నీ చిరునవ్వుల కడలి లో ఓ తరంగం
నా ఈ జన్మంతా నీకు దాసోహం
నేను పొందగలిగితే నీ మాటల పాలసంద్రం లోని అమృతం
హాయిగా సేవిస్తాను ఈ నిరీక్షణ హాలాహలం
నాకు అందితే నీతో కొన్ని క్షణాలు గడిపే వరం
నిలుపుతాను నా హృదయాలయం లో నీ రూపం
ఇక!
నాకు ఇవ్వగలిగితే నీ నూరేళ్ళ ప్రేమ సంతకం
అంకితామిస్తాను ఎన్ని జన్మలకైనా నా జీవిత గ్రంధం

నీ ప్రేమ కోసం

కన్నీరే నాకు మిగిల్చినా
కరిగిపోదు నా కంటి పాప లో నీ రూపం
నీ ఎడబాటు నా బాట గా మార్చినా
ఆగదు నీ జ్ఞాపకాల బాట లో నా పయనం
నా మాటలన్ని దోచుకొన్ని మూగన్ని చేసినా
ఆపలేను నీ ఉసులు పలకడం
నీ ఉహల తెరచాప ను చీల్చి నడిసంద్రం లో నిలిపిన
చేర్చుతాను నా హృదయ నావ ను నీ ప్రేమ తీరం
నా ఆశల సెలయేరు ను ఎండమావి గా చేసినా
ఆగదు న ఆన్వేషణ నీ చిరునవ్వు తడికోసం
నీ విరహ వేదన లో ప్రతి క్షణం మరణిస్తున్నా
జన్మిస్తున్నా మరుక్షణం నీ ప్రేమ కోసం

మా కాలేజి రోజులు

గడిపేది కొన్ని రోజులు
మిగిలేవి ఎన్నో జ్ఞాపకాలు
దరికి చేరిన మోహమాటం తో కదలని పెదవులు
విడిపోతూ భాదతో పలకలేని మాటలు
పరిచయం లేని దారుల లో సాగని అడుగులు
నడిచిన దారుల ను విడలేక కదలని పాదాలు
స్నేహం కోసం చూసే ఎదురుచూపులు
స్నేహితుల్ని విడిపోతూ వీడ్కోలు పలికే ఆఖరి చూపులు
బయట పెట్టలేని మనసు వెనక మాటలు
మనసు లోనే దాచుకోవటాన్నికి మిగిలే స్నేహాలు
ఇవే !
సంతోష సంద్రం లో నిలువెల్ల తడిపి
అంతలోనే కన్నీటి సుడిగుండం లో కి త్రోసే
మా కాలేజి రోజులు